الحراء

بسمه تعالی

ریاست محترم دولت جمهوری اسلامی ایران جناب دکتر روحانی

سران محترم کلیه کشورهای اسلامی وسایر بزرگان امت واحده جهان اسلام

از سازمان مستقل بین المللی حقوق بشر امت واحده جهان اسلام

موضوع: طرح پیامبر اعظم یک (اطلاع رسانی و آموزش مصادیق حقوق بشر سران و بزرگان جهان اسلام و...)

با سلام وتحیات الهی :

 بدین وسیله كنوانسيون‌( الزام آور) مربوط‌ به‌ وضع‌ پناهندگان‌مصوب‌ 28 ژوئيه‌ 1951، ژنو(28)فوق‌ مشتمل‌ بر يك‌ مقدمه‌ و چهل‌ و شش‌ ماده‌ و يك‌ الحاقيه‌ و يك‌ ضميمه به تعداد28صفحه‌ مي‌باشد ،که محضر آن عالی مقامات ارسال می گردد .

از آن جا که مساله پناهندگى روز به روز ابعاد گسترده ترى پیدا مى کند، آشنایى دولت ها وملت ها وپناهندگان با حقوق و وظایف خود،امرى ضرورى به نظر مى رسد. آگاهى نسبى ازحقوقپناهندگى، هم موجب دفاع آگاهانه پناهندگان از حقوقشان مى شود و هم آن ها را باوظیفه قانونى خود آشنا می سازد تا مبادا با انجام برخى کارها، موجبات نارضایتى کشور میزبان رافراهم آورند.مشکل پناهندگى از گذشته هاى دور در میان جوامع انسانى وجود داشته و در هر دوره، هرجامعه طبق باورها و فرهنگ خود، راه حلّى براى آن اندیشیده شده است. این مقاله، نخست بهبررسى مفهوم پناهنده در حقوق بین الملل پرداخته و سپس اصل بحث را پى مى گیرد.

کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو تعریف فراگیرى از پناهنده ارائه داده و مى گوید: پناهنده کسى است که به علّت ترس موجّه از این که به علل مربوط به نژاد یا مذهب یا ملیّت یا عضویت در بعضى گروه هاى اجتماعى یا داشتن عقاید سیاسى تحت شکنجه قرار گیرد، در خارج از کشور محل سکونت عادى (کشور اصلى خود) به سر مى برد و نمى تواند، و یا به علّت ترس مذکور نمى خواهد، خود را تحت تابعیت آن کشور قرار دهد، یا در صورتى که فاقد تابعیت است، و پس از چنین حوادثى در خارج از کشور محلّ سکونت دایمى خود به سر مى برد، نمى تواند یا به علت ترس مذکور نمى خواهد به آن کشور بازگردد.